Το κτήριο που στεγάζει την Ιταλική Πρεσβεία στην Αθήνα είναι ένα από τα πιο κομψά κτίρια της πόλης. Χτίστηκε περί το 1870 σε μια από τις πιο εμβληματικές λεωφόρους του κέντρου απέναντι από τα Aνάκτορα. Το μέγαρο στέγασε αρχικά την ιδιωτική κατοικία του πλούσιου τραπεζίτη Στέφανου Ψύχα που ανέθεσε την κατασκευή του στον διάσημο Γερμανό αρχιτέκτονα Ερνστ Τσίλλερ, ο οποίος είχε αναλάβει την εποχή εκείνη την ανοικοδόμηση μεγάλου μέρους της νεοκλασικής Αθήνας.
Τον Αύγουστο του 1902, ο πρίγκιπας Νικόλαος (1872-1938), γιος του βασιλιά Γεωργίου Α’, το αγοράζει με αφορμή τον γάμο του με τη Μεγάλη Δούκισσα της Ρωσίας Έλενα Βλαντιμίροβνα Ρομανόβα, εγγονή του Τσάρου και μία από τις πλουσιότερες γυναίκες της Ρωσίας. Θεωρώντας ότι οι διαστάσεις της κατοικίας ήταν ανεπαρκείς για να φιλοξενήσουν το παλάτι ενός πρίγκιπα, πριν εγκατασταθεί εκεί (το 1904), η Έλενα ανέθεσε στον γνωστό Έλληνα αρχιτέκτονα Αναστάση Μεταξά την επέκταση και την ανακαίνιση της κατοικίας. Το σχέδιο επέκτασης προέβλεπε την κατασκευή ενός δεύτερου κτιρίου εμπνευσμένου από το σχέδιο του Τσίλλερ. Η προσθήκη προεξέχει ελαφρά στα πλάγια και συνδέεται με το αρχικό κτήριο μέσω ενός υαλόφρακτου αίθριου, μια ευρηματική λύση που ακόμα και σήμερα φωτίζει με φυσικό φως το κεντρικό τμήμα του μεγάρου. Από τότε, το κτήριο γίνεται γνωστό με το όνομα “Petit Palais”.
Λόγω της δεινής οικονομικής κατάστασης στην οποία είχε περιέλθει, αρχικά λόγω της ρωσικής επανάστασης και στη συνέχεια μετά από την παραίτηση του βασιλιά Κωνσταντίνου Α’ (το 1922), ο πρίγκιπας Νικόλαος, που εντωμεταξύ ζούσε από το 1917 με την οικογένειά του εξόριστος στην Ελβετία, αναγκάζεται το 1923 να νοικιάσει το κτίριο στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία που το χρησιμοποίησε ως παράρτημα πολυτελείας.
Το 1930, ενώ ακόμα ανήκε στην βασιλική οικογένεια, φιλοξένησε την Πρεσβεία της Νορβηγίας και από το 1933 την Πρεσβεία της Ιταλίας. Το 1955, το ιταλικό κράτος αγόρασε από την Έλενα Βλαντιμίροβνα, χήρα του Νικολάου (1938), το σύνολο της ιδιοκτησίας που σήμερα στεγάζει την πρεσβευτική κατοικία και τα Διπλωματικά Γραφεία.
Από αρχιτεκτονικής άποψης, το κτίριο ανήκει στα έργα της ώριμης περιόδου του Τσίλλερ: η νεοκλασική είσοδος στην πρόσοψη αποτελεί σταθερό γνώρισμα του ύφους του Γερμανού αρχιτέκτονα, ο οποίος συνδυάζει ιωνικούς κίονες στο ισόγειο και κορινθιακούς στον σκεπαστό εξώστη του ορόφου.